Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 հիմնական դպրոցը գիտելիքի անսպառ գանձարան է, նալբանդյանցի լինելը՝ բարձրագույն պատիվ ու առաքելություն։
Երևանի սրտում, ուր արևի շողերը խաղում են հին պատերի հետ, հառնում է մի դպրոց, որ հպարտությամբ կրում է մեծ գրող ու մտածող Միքայել Նալբանդյանի անունը։ Նրա հինավուրց պատերը լուռ ականատեսն են սերունդների անխոնջ ջանքերի, երազանքների ու ոգեշնչված խենթությունների։
Երևանի Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 հիմնական դպրոցի պատմությունը սկսվում է 1921 թվականից, երբ հիմք դրվեց Նար-Դոսի անվան դպրոցին։ Այն դարձավ գիտելիքի ու կրթության ջահ՝ լուսավորելով բազմաթիվ սերունդների ուղին։
1935 թվականին դպրոցի տարածքում կառուցվեց նոր մասնաշենք, իսկ 1941-ին այն վերանվանվեց Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 միջնակարգ դպրոց։ Սակայն, երբ Երկրորդ աշխարհամարտը բախեց Հայաստանի դռները, դպրոցի պատերը ժամանակավորապես դարձան հոսպիտալ՝ 1942-1943 թվականներին ծառայելով որպես ապաստան վիրավոր զինվորների համար։ Այդ դժվարին ժամանակներում էլ դպրոցի ոգին չխամրեց, և պատերազմից հետո այն նորից վերածվեց կրթօջախի, շարունակելով իր մեծ առաքելությունը։
1982 թվականին կրթության նոր հորիզոններ բացվեցին. կառուցվեց Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 միջնակարգ դպրոցի նոր շենքը, որը բաղկացած էր երկու մասնաշենքից։ Այդ օրվանից ի վեր դպրոցը հավատարիմ է իր արմատներին, բայց նաև քայլում է ժամանակի հետ՝ կրթելով, դաստիարակելով և ոգեշնչելով նոր սերունդներին։
Տարիները հոսեցին, բայց դպրոցը մնաց նույնը՝ անսասան, բարի ու հոգատար։ Այստեղ ուսուցանեցին լեգենդ դարձած մանկավարժներ, որոնց ձայնն այսօր էլ արձագանքում է այս պատերին։ Այս դասարաններում իրենց առաջին տողերն են գրել ապագա գրողները, առաջին թեստերն են լուծել գիտնականները, առաջին բանավեճերն են ունեցել ապագա հռետորները։
Դպրոցի բակը տեսել է հազարավոր աշակերտների մանկական խաղերը, ընկերական խոստումները, առաջին սիրո գաղտնի հայացքները։ Այն սրտի նման բաբախել է աշնան ոսկեզօծ օրերին, ձմռան ձյունածածկ առավոտներին, գարնան բուրավետ երեկոներին։
Տարիները կանցնեն, բայց այս դպրոցի պատերը կմնան կանգուն, նրա պատմությունը կշարունակվի նոր էջերով, որոնք կգրեն այն երեխաները, ովքեր դեռ պիտի քայլեն այս նույն ճանապարհներով, նստեն այս նույն նստարաններին, լսեն այս նույն զանգերի ղողանջը՝ որպես մանկության ու երազանքների մեղեդի։
Երևանի Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 հիմնական դպրոցի պատմությունը սկսվում է 1921 թվականից, երբ հիմք դրվեց Նար-Դոսի անվան դպրոցին։ Այն դարձավ գիտելիքի ու կրթության ջահ՝ լուսավորելով բազմաթիվ սերունդների ուղին։
1935 թվականին դպրոցի տարածքում կառուցվեց նոր մասնաշենք, իսկ 1941-ին այն վերանվանվեց Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 միջնակարգ դպրոց։ Սակայն, երբ Երկրորդ աշխարհամարտը բախեց Հայաստանի դռները, դպրոցի պատերը ժամանակավորապես դարձան հոսպիտալ՝ 1942-1943 թվականներին ծառայելով որպես ապաստան վիրավոր զինվորների համար։ Այդ դժվարին ժամանակներում էլ դպրոցի ոգին չխամրեց, և պատերազմից հետո այն նորից վերածվեց կրթօջախի, շարունակելով իր մեծ առաքելությունը։
1982 թվականին կրթության նոր հորիզոններ բացվեցին. կառուցվեց Մ. Նալբանդյանի անվան համար 33 միջնակարգ դպրոցի նոր շենքը, որը բաղկացած էր երկու մասնաշենքից։ Այդ օրվանից ի վեր դպրոցը հավատարիմ է իր արմատներին, բայց նաև քայլում է ժամանակի հետ՝ կրթելով, դաստիարակելով և ոգեշնչելով նոր սերունդներին։
Տարիները հոսեցին, բայց դպրոցը մնաց նույնը՝ անսասան, բարի ու հոգատար։ Այստեղ ուսուցանեցին լեգենդ դարձած մանկավարժներ, որոնց ձայնն այսօր էլ արձագանքում է այս պատերին։ Այս դասարաններում իրենց առաջին տողերն են գրել ապագա գրողները, առաջին թեստերն են լուծել գիտնականները, առաջին բանավեճերն են ունեցել ապագա հռետորները։
Դպրոցի բակը տեսել է հազարավոր աշակերտների մանկական խաղերը, ընկերական խոստումները, առաջին սիրո գաղտնի հայացքները։ Այն սրտի նման բաբախել է աշնան ոսկեզօծ օրերին, ձմռան ձյունածածկ առավոտներին, գարնան բուրավետ երեկոներին։
Տարիները կանցնեն, բայց այս դպրոցի պատերը կմնան կանգուն, նրա պատմությունը կշարունակվի նոր էջերով, որոնք կգրեն այն երեխաները, ովքեր դեռ պիտի քայլեն այս նույն ճանապարհներով, նստեն այս նույն նստարաններին, լսեն այս նույն զանգերի ղողանջը՝ որպես մանկության ու երազանքների մեղեդի։
Մ. Նալբանդյանի անվան դպրոցի ճանաչված ու անվանի շրջանավարտները
Անահիտ Պարսամյան
|
Նորայր Ադալյան
|
Համլետ Կարճիկյան
|
Երվանդ Ղազանչյան
|
Մարինե Գյուլումյան
|
Կարո Հայրապետյան
|
Հասմիկ Պապյան
|
Ռոման Ամոյան ....
|
Մհեր Բաղդասարյան
